قدیم‌ترین مأخذی که در آن شرح احوال و اشعار شیخ بهایی آمده؛ «تاریخ عالم آرای عباسی» است که توسط اسکندر بیک «منشی شاه عباس کبیر» نگاشته شده است. در مجلد اول آن، که به ذکر سادات عظام و علمای کرام عهد شاه عباس اختصاص دارد؛ از شیخ بهایی یاد کرده است و تصریح دارد که آن ترجمه را، پنج سال پیش از مرگ شیخ بهایی (1025 هـ.ق) نگاشته است. در وقایع سال 1030 هـ.ق نیز که سال درگذشت شیخ بهایی است؛ ترجمه‌ی دیگری از او آورده است و او را بهاءالدین محمد، فرزند شیخ حسین بن عبدالصمد معرفی می‌کند.