ما را به یک کرشمه ز اهل نیاز کرد
پس پرده برگرفت و به ما نیز ناز کرد
تا شاه ما ز کشور ما رخت بست و رفت
خیل بلا به کشور دل ترک تاز کرد
آوخ که نقد عمر عزیز از سر نیاز
در مقدمش نثار نمودیم و ناز کرد
کوتاه کرد رشته‌ی عمر دراز ما
تا زال چرخ رشته‌ی دوران دراز کرد
دوری نمود اگرچه به صورت ز چشم ما
نزدیکی حقیقی ما را مجاز کرد
غم‌های مرده را به یکی نفخه زنده ساخت
یارب چه صور بود که این نغمه ساز کرد؟
آلوده بود دامنم از اشک چشم و شیخ
پنداشت باده است از آن احتراز کرد
لجلاج غم به تربیتم رنج‌ها کشید
تا در قمار عشق مرا پاکباز کرد