هر که از تن بمرد، جان گردد

بنده گر سر بر آستان باشد
بِهْ اگر سر بر آسمان باشد

یک نفس با رضای حق بودن 
بهتر از عمر جاودان باشد

هر که در بندگی سپارد جان
شاه عشق است و شه نشان باشد

در ره دین خلاف نفس و هوی
مرد را سنگ امتحان باشد

زشت، زشت است نیکویی، نیکو
تا فلک بود و تا جهان باشد

هر که از جان بمرد، تن گردد
هر که از تن بمرد، جان گردد

دل به دست هوی چو بیتی دان
که در آن دزد، پاسبان باشد