بنگر به این کسان که به گور آرمیده‌اند
وز مال و جاه و عزّت دنیا رمیده‌اند
بعضی به روضه‌های جنان کرده‌اند جا
وز دوستان خیال محبّت بریده‌اند
آنان که شوق باغ به سر بودشان مدام
چون شد که پا ز سیر و تماشا کشیده‌اند؟
«داور» خموش باش که خود نیز عن قریب
خواهی چشید هر چه که ایشان چشیده‌اند