دو رباعی از خواجه نصیرالدین طوسی

موجودِ به حق، واحدِ اوّل باشد
باقی همه موهوم و مخَیّل باشد

هر چیز جز او که آید اندر نظرت
نقش دومینِ چشم اَحول  باشد 

::

جز حق، حکمی که حکم را شاید ، نیست
حکمی که ز حکم حق فزون آید، نیست

هر چیز که هست، آن چنان می‌باید
آن چیز که آن چنان نمی‌باید، نیست