ای بهتر از بهار که هستی گواه توست
هر سو که عقل می نگرد، جلوه گاه توست
مقصود آسمان و زمین از شب و سکوت
تقدیم چشم روشنی روی ماه توست
در شهرِ کلبه های درخشان آسمان
چشم هزار پنجره هر شب به راه توست
شب با تمام وسعت عرفانی اش، هنوز
در امتداد قصه ی چشم سیاه توست
یا هو مدد! که عشق بورزیم و بگذریم
از آسمان که مصطبه‌ی خانقاه توست
ما تازه آمدیم که ایمان بیاوریم
ایمان بیاوریم به راهی که راه توست
ما را ببر به سمت افق های دوردست
آن جا که صبح پرده نشین نگاه توست