هر کس که فتد به دام عشقت
ادراک کند مقام عشقت
آن گاه چشد حلاوت عشق
کاو راه بَرَد به بام عشقت
باید برسد به رسم عشاق
قانع نشود به نام عشقت
دادند به ما پیمبرانت
با دعوت خود پیام عشقت
آنان که به غیر تو نجویند
سرمست شده ز جام عشقت
در ذکر و کلام خود ندارند
جز ذکر تو و کلام عشقت
هر کس که مقام و حرمتی یافت
بوده ست به احترام عشقت
آزاد شد آن کسی که دارد
بر گردن خود زمام عشقت
آرام نمی شود دل کس
تا دل نشده ست رام عشقت
طوبا به کسی که همت او
شد صرف به اهتمام عشقت
هر کس پی مسلک و مرامی ست
ماییم و همان مرام عشقت
یارب ببر از کرم "علی" را
در سایه ی مستدام عشقت