هستی ندیده است به خود ماتم این چنین
کی سایه ای شد از سر عالم کم این چنین؟...
وقتی در آن غروب «دل سنگ آب شد»
دیگر عجیب نیست دل من هم این چنین
حالا که شعر شعله ور از داغ نینواست
بایست ابر شعر ببارد غم این چنین:
حافظ! ولی شناس نبودند کوفیان
سعدی! چرا شدند بنی آدم این چنین؟
«باز این چه شورش است» به دشت غزل وزید
تا بوی محتشم بدهد شعرم این چنین
انگشترت اگر شده انگشت بر دهان
باور نداشت بذل کنی خاتم این چنین
نام تو را حسین از چه این گونه برده ام؟
داغ تو ریخت بیت مرا در هم این چنین