چه مضحک ست در این قصه عدل و داد شما
که بسته شد حرم و باز شد ستاد شما
اراده کرده خدا تا همیشه تطهیرا
خلاف نص صریح ست اجتهاد شما
عمود خیمه ی عباس اعتماد من ست
اگرچه بوده امان نامه اعتماد شما
صدوق گفته که زهراست نوحه خوان حسین
چگونه روضه نگیرم به استناد شما
که روضه ها نمکِ شیر مادرم بودست
مگر که اشک نبوده ست در نهاد شما
به پاکی حرم اهل بیت معتقدم
اگرچه کافر محضم به اعتقاد شما
غبار فرش حرم سرمه ی بروجردی ست
که نور علم کجا و کجا سواد شما
به روز واقعه شرمنده ی حرم هائید
عرق نشسته به پیشانی معاد شما