در این دفتر، اشعار علما و بزرگان حوزوی غیر معاصر منتشر شده است
گاهی سری به خاطر غمناک می‌کشی دامان حسن خویش، بر این خاک میکشیپنداشتم که سایه‌ی نخل بلند توستآن طرّه‌ی سیاه که بر خاک می کشی
دارد آن لحظه فراغ از غم عالم، دل ماکه سر کوی خرابات بُوَد منزل مابوی حسرت شنود تا ابد ار بوید کسزآن گیاهی که پس از مرگ دمد از گل ما
ای جان حزین، تا کی مانی تو در این تن ها؟چون شد که شدی تنها، آواره‌ی موطَن‌ها؟ ای طائر روحانی، وی مرغ گلستانیزین گلخن جسمانی رو جانب گلشن‌ها