هیچ کس پرده ز اسرار قضا نگشاید
آری این عقده به جز لطف خدا نگشاید
گر صبا باد دو صد چین کند از زلف بتان
یک خم از طرّه‌ی آن زلف دوتا نگشاید
راه صد سال به جایی نبرد مشتاقی
که بر او دلبر ما چشم رضا نگشاید
عقده ها از غم هجران تو در دل ما راست
که به جز زلف گره بند شما نگشاید
درگه دولت و اقبال رقیبان بستند
آه اگر آن بت با مهر و وفا نگشاید
همّت از مردم کوته نظر سفله مخواه
قفل گنجینه‌ی شه دست گدا نگشاید
سخن مدّعیان نغز و لطیف است ولی
غیر شعر تو «الهی» دل ما نگشاید