به علم زاده ی آدم مکرم است و شریف

هزار شکر سزد ذات پاک یزدان را
که کرده مفتخر از نور علم انسان را

به علم زاده ی آدم مکرم است و شریف
به دیو و دد چه شرف مردمان نادان را

به هر کجایی کز نور علم شد روشن
چه قدر روشنی آفتاب تابان را

شنیده ای که به ظلمات آب حیوانی ست
به غیر علم مدان هیچ آب حیوان را

درون سینه ی عالم ز علم گوهرهاست
که نیست در صدف سینه بحر عمان را

به نور علم بران جهل را ز خانه ی دل
به جای جهل مکان ده تو علم و عرفان را

کسی که قائد او علم نیست گمراه است
اگر چه راه نماید به مکر شیطان را

کجا تمیز دهد انکه کور شد از جهل
که نور علم برافروخته ست کیهان را

به علم کوش و ادب چون به غیر علم و ادب
فضیلتی به بهائم نباشد انسان را