میرزا اسماعیل خائف شیرازی (1278 – 1332 هـ.ش) از علمای خوش فهم و بااستعداد شیراز در سدهی چهاردهم هجری است. در کودکی به علت ابتلا به بیماری آبله، بینایی خود را از دست داد؛ ولی با همّتی ستودنی و استعداد شایان فطری و حافظهای قوی، توانست مراحل تحصیلی را به خوبی طی کند و در علوم عقلی و نقلی و ریاضیات از چهرههای مطرح در زادگاه خود شود.
او از قریحهی شعری نیز برخوردار بود و دیوان اشعارش در سال 1305 هـ.ش به دستور حاج میرزا مهدی خان اسفندیاری ملقب به نصیرالسلطنه چاپ و منتشر شد.
هم چنین بیست ساله بود که قرآن کریم را از حفظ کرد. بنا به زندگی نامهی خودنوشت او:
«... 45 علم است که به عنایت الله هر کدام را عالم بلکه اعلم و به حفظ قرآن اکتفا نکردم... و از علوم جدید این زمان از فیزیک و شیمی و هیئت جغرافی آن چه در کار و مایه بود فرا آوردم...». 1
1. رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. ص 1156
اشعار میرزا اسماعیل خائف شیرازی در سایت شعر حوزه