ملا شعیب یا ملا شعیبا از شاعران سده‌ی یازدهم هجری و متوفی 1083 هـ.ق است. او از محضر آقاحسین خوانساری بهره‌های فراوان برده است و استاد نسبت به این شاگرد خود نظر عنایت آمیزی داشته است.
ملا شعیب مردی خاموش و آرام و به دور از قیل و قال بود که در مدرسه‌ی جده‌ی اصفهان سکونت داشت و در همان محل نیز بدرود حیات گفت.
از اوست:
جان در تنم ز پرتو سیمای دیگری ست
رفتار من چو سایه ز بالای دیگری ست
***
سخن صاف دلان، راه به دل‌ها دارد
دُرِ شهوار به گوش همه کس جا دارد
جز سخن نیست نگهبان سخن در گفتار
رشته، پاس گهر از لغزش بی جا دارد
***
با هر که حرف دوستی اظهار می‌کنم
خوابیده دشمنی ست که بیدار می‌کنم
از بس که در زمانه یکی اهل درد نیست
اظهار درد خویش به دیوار می‌کنم
***
به قدر همت هر کس هنر زیاده شود
رسد چو قطره به دریا، کریم‌زاده شود...
ردیف توسن دولت به خود نمی‌گیرد
یکی سوار شود، دیگری پیاده شود 1
1. رواق اشراق (تذکره شاعران روحانی)، محمدعلی مجاهدی، جلد اول، صص 325-323