شیخ محمدعلی آیتی بروجردی (1313 - 1340 هـ.ق) فرزند علامه شیخ حسن آیتی بروجردی، در سال 1313 هـ.ق در بروجرد به دنیا آمد و در سال 1340 هـ.ق در28 سالگی در اراک بدرود حیات گفت.
شش ساله بود که قرآن کریم را در سه ماه ختم کرد و آن را فراگرفت. در پانزده سالگی در هنر خوشنویسی و نیز فن نویسندگی در میان اهل فن از چهرههای مطرح زادگاه خود بود.
مرحوم آیتی پس از فراگیری ادبیات فارسی و عربی و علوم مقدماتی، رهسپار نجف اشرف شد و در آنجا از محضر بزرگان و مراجع نامآوری چون سید کاظم یزدی و سید عبدالهادی شیرازی استفادههای شایانی برد.
به دستور مرحوم سید کاظم یزدی به ایران بازگشت و در سال 1335 عازم بروجرد شد. پس از دو سال اقامت در بروجرد، راهی اراک شد و در سلطان آباد آن شهر از محضر پرفیض آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری بهرههای وافی برد. سرانجام در سال 1340 هـ.ق، در سن 28 سالگی در شهر اراک دعوت حق را لبیک گفت.
مرحوم آیتی از روحانیان آزاده و پرتلاش زمانهی خود به شمار میرفت و در قلمرو شعر نیز دستی به تمام داشت. هم اکنون آثار منظومی به دو زبان فارسی و عربی از او در دست است.1
1. رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. ص 1076
اشعار محمدعلی آیتی بروجردی در سایت شعر حوزه