ملا محمدمحسن فیض کاشانی(۱۰۰۷-۱۰۹۱ هـ.ق) فرزند رضی¬الدین شاه مرتضی، داماد حکیم متأله و نامدار اسلام، ملاصدرای شیرازی و متخلص به «فیض» از فقها، حکما، عرفا و مفسران پرآوازه‌ی شیعی در سده‌ی یازدهم هجری است.
فیض کاشانی بیشترین بهره‌ها‌ی علمی، حکمی و فلسفی را از محضر حکیم ملاصدرا برد و از بزرگان نام آوری همانند میرداماد، شیخ بهایی و سید ماجد بحرانی در زمینه‌ها‌ی حدیث و تفسیر و عرفان استفاده‌ها کرد.
تألیفات این عالم بزرگوار را افزون بر دویست مجلد نوشته اند که تفسیر صافی، وافی، محجةالبیضاء، کلمات مکنونه و دیوان اشعار از بارزترین و ارزشمندترین آن هاست.
فیض کاشانی بیش از هفتاد سال در علوم و معارف اسلامی کوشید و سرانجام در سن ۸۴ سالگی در زادگاه خود کاشان به دیدار حق شتافت. مزار نورانی او هم اکنون زیارتگاه شیفتگان مذهب جعفری است.
فیض در انواع قالب های شعری تجربه ی فراوانی دارد و از میان سخنوران پیش از خود به لسان الغیب حافظ، ارادت می‌ورزیده، در استقبال از غزلیات پرشور او به آفرینش آثار منظومی توفیق یافته که در زمره‌ی بهترین سروده‌ها‌ی او به شمار می‌رود.
نمونه اشعار ملا محمدمحسن فیض کاشانی در سایت شعر حوزه