شیخ محمدرضا قمی

شیخ محمدرضا قمی فرزند آقا سید حسین از علما و شعرای قم در عهد ناصری است. با آن که سیادتش بر همگان روشن و محرز بود، ولی به شیخ محمدرضا مشهور شده است. پدرش ضابط آستان مقدسه‌ی کریمه‌ی اهلبیت حضرت معصومه علیهاالسلام بود و خودِ او نیز از اجلّه‌ی خادمان آن آستان مقدس به شمار می‌رفت. مرحوم میرزا علی اکبر فیض در تذکره‌ی خطی تذکرةالشعرای قم می‌نگارد:
«… با وجود کمالات صوری و معنوی، کمتر به کار شاعری می‌پرداخته و به هنگام تعویض ضریح مطهّر حضرت معصومه علیهاالسلام در زمان ناصرالدین شاه قاجار، قصیده‌ای در ستایش آن حضرت و بارگاه نورانی‌اش می‌سراید که آن را در کتیبه‌ی ضریح مطهر آن حضرت نقش می‌کنند. 
ضریح مطهر این بانوی بزرگوار در زمان شاه عباس دوم صفوی با نقره ساخته شده بود که به مرور ایام برخی از قسمت های آن شکسته شده و از میان رفته بود و در عهد ناصری به روایت مرحوم فیض، ضریح نقره‌ای قدیم را ذوب کرده و پنجاه هزار مثقال نقره از آن به دست می‌آید و 43 هزار مثقال نقره‌ی خالص دیگر نیز بر آن می‌افزایند و مبلغ یک هزار تومان طلای روییه‌ی هجده نخودی رواج مسکوک، صرف دستمزد ساخت ضریح جدید می‌شود و خطوط ثلث ستون های ضریح مطهر که اسمای الهی است به قلم مرحوم میرزا علی اکبر فیض است که از خوشنویسان بنام عصر ناصری به شمار می‌رفته». ¹

اشعار شیخ محمدرضا قمی در سایت شعر حوزه

^1. رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. صص 721 و 722