شیخ محمدحسین صدری انجدانی معروف به صدرالادباء و متخلص به «صدری» از علمای نیمه ی اول سده ی چهاردهم هجری است. در زندگی نامه ی خودنوشت او آمده است:
«این بنده، شیخ محمّدحسن، صدرالادباء، مسقط الرّأسم انجدان که قریه ای است از بلوک فراهان عراق و ییلاقی است که در طرف شرقی سلطان آباد به مسافت چهار فرسنگ واقع است. والد مرحوم، حاج ملا محمّدعلی، از اهل علم که با مرحوم عمّم، حاج ملا حبیب الله، از شاگردان مرحوم حجت الاسلام حاج سید اسماعیل بهبهانی و حاج ملاّ میرزا محمد اندرمانی اعلی¬الله مقامهما بودند. در سنه ی 1277 در شب سینزدهم شوال در قریه ی مزبوره متولد شدم و در سینزده سالگی به تحصیل مقدمات عربیه پرداختم. در شب سینزدهم عاشورا سنه ی 1292، والدم لبیک حق را اجابت گفت. بعد از مراسم تعزیت با مرحوم عمو به اصفهان رفته، دو سال در آن سامان بودیم. سپس مراجعت به انجدان کردیم. عمویم مرحوم شد. من نیز در ماه جمادیالاولی سنه ی 1296 به تهران آمده، در مدرسه ی صدر منزل و در خدمت مرحوم آقا شیخ محمود عراقی که از شاگردان مرحوم شیخ مرتضی اعلی الله مقامه بود، مشغول تحصیل بودم. تا این که متأهل شده و به قید علایق دچار آمدم. در سنه¬ی 1311 به آستان بوسی حضرت ثامن الائمه، مشرف شدم و در سنه ی 1324 به عتبات عالیات و هم چنین در سنه ی 1338 نیز باز به عراق عرب رفتم. این است مختصری از تاریخ زندگانی بنده، شیخ محمد حسن صدرالادباء».1
1. رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. ص 1098
اشعار شیخ محمدحسین صدری انجدانی در سایت شعر حوزه