شیخ محمد مفید ملقب به «زاهد» و متخلص به «داور» در سال 1251 هـ.ق (1314 هـ.ش) در شیراز به دنیا آمد و در زادگاهش به تحصیل علوم متداول حوزوی پرداخت تا در علوم اسلامی و ادبیات عربی و فارسی از سرآمدان زمانهی خود شد. فرصت الدوله (فرصت شیرازی) در کتاب آثار العجم و مؤلّف فارسنامهی ناصری دربارهی او و عظمت علمی و روحی او داد سخن دادهاند.
در انجمن ادبی که در منزل «داور» برگزار میشده؛ مشکلات غزلیات حافظ مورد بررسی قرار میگرفته است. مرحوم قدسی دیوان حافظ را با پنجاه نسخهی خطی و چاپی و حاوی نکات استادش (داور) مقابله و تصحیح کرده است که از نسخههای ممتاز دیوان غزلیات لسان الغیب به شمار میرود.
او سرانجام در سال 1325 هـ.ق (1286 هـ.ش) در 72 سالگی جهان را بدرود گفت و در زادگاهش آرمید.
از او 24 اثر بر جای مانده که از جملهی آنها است:
شرح بر حدیث کمیل به زبان عربی؛ شرح بر حدیث امّ زرع به عربی؛ منظومهای به عربی در فقه؛ نورالیقین فی شرح الاربعین به عربی؛ شرح قصیدهی امرؤالقیس به عربی و ترجمهی فارسی آن؛ مرآةالفصاحة؛ دیوان اشعار، شامل مناقب و مراثی؛ حواشی بر تفسیر صافی؛ حواشی بر شرح نهج المسترشدین؛ گنج مراد و خزینهی رشاد در اصول دین؛ عشرهی کامله در شرح ده حدیث به عربی و... .
رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. ص 1089
اشعار شیخ محمد مفید شیرازی در سایت شعر حوزه