شیخ علی حائری از علمای پرآوازهی دورهی ناصری است. پدرش شیخ عبدالحسین است. او در علوم متداول حوزوی تبحّری ستودنی داشت و از طبع شعر نیز برخودار بود. او همان روحانی ذی نفوذ و بزرگواری است که مسجد واقع در انتهای بازار کفاشان تهران را احداث کرد و امروز به خاطر حضور ذاکران مخلص آذری زبان تهران در آن مسجد به مسجد ترکها معروف شده است.
می گویند به خاطر خوابی که دیده بود و پدرش او را به مدیحه سرایی و مرثیه سرایی آل الله علیهم السلام ترغیب و تشویق کرده بود به سرودن شعر پرداخت و مجموعهی منظوم عاشورایی خود را که متجاوز از سه هزار بیت بود «معراج المحبّة» نام گذاشت و مستندات منظومهی خود را مقتل گران سنگ لهوف تألیف سیدبن طاووس قرار داد.
از تاریخ تولد این عالم شهیر اطلاعی نداریم ولی در سال 1315 هـ.ق (1276 هـ.ش) در تهران بدرود حیات گفته است و جنازهی او را طبق وصیتی که داشته، در کربلا دفن کرده اند. 1
رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. ص 1045
( ظاهرا در کتاب رواق اشراق به سهو، نام ایشان با شهرت پدرشان که معروف به شیخ العراقین است، تلفیق شده و نام ایشان با عنوان شیخ العراقین تهرانی ثبت شده است)
اشعار شیخ علی حائری در سایت شعر حوزه