حاج شیخ علی اکبر نوقانی متخلص به «فقیر» فرزند حاج میرزا موسی، از علمای مشهور و از خطبای طراز اول روزگار خود به شمار میرفت.
او در سال 1261 هـ.ش برابر 1201 هـ.ق در مشهد به دنیا آمد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، علوم ادبی را از ادیب نیشابوری آموخت. فقه و اصول را نیز از محضر شیخ حسنعلی تهرانی و حاج سید عباس شاهرودی فرا گرفت. سپس رهسپار بین النهرین شد و در نجف از بزرگانی چون: ملا محمدکاظم خراسانی و سید محمدکاظم یزدی بهرههای فراوان برد و به اخذ درجهی اجتهاد نائل آمد.
او در سرودن شعر فارسی نیز از توانایی خاصی بهرهمند بود و در شعر «فقیر» تخلص می کرد. مجموعهای از اشعار نوقانی در سال 1333 هـ.ش به چاپ رسید. او در سال 1322 هـ.ش از طرف مرجع بزرگ شیعی، حاج آقا حسین قمی به تولیت مدرسهی نواب مشهد منصوب شد و پس از خدمات فراوان در سال 1329 هـ.ش در سن 68 سالگی بدرود حیات گفت. پیکر او در حرم مبارک رضوی به خاک سپرده شد.
از تألیفات اوست: «سه مقالهی نوقانی» و «دو مقالهی نوقانی» در اصول عقاید که چاپ شده است. تعلیقات او بر شرح نهج البلاغهی ابن ابی الحدید معتزلی، هنوز به چاپ نرسیده است.1
1. رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. ص 856
اشعار شیخ علی اکبر نوقانی در سایت شعر حوزه