سید حسین رضوی متخلص به «غبار» فرزند سید رضا از خاندان سرشناس حاج سید صادق (امام جمعهی همدان) و از سادات «کبابیان» آن سامان است. در سال 1265 هـ.ق در «محلهی کبابیان همدان» به دنیا آمده؛ در سن 57 سالگی « 1322 هـ.ق » بدرود حیات گفته است. آقای احمد کرمی در مقدمهی دیوان اشعار او نوشته است:
«آقای سید حسین رضوی، فرزند آقارضا، فرزند حاج سید صادق، در سال 1265 هجری قمری در شهر همدان ولادت یافت. جَدّ او حاجی سید صادق، امام جمعهی همدان بود و جَدّ اعلایش آقا سید ابراهیم از زادگاه خود (شهر قم) به همدان مهاجرت کرده و در این دیار رحل اقامت افکنده است.
آقا سید حسین در چنین خانوادهای زاده شد و پرورش یافت و به شیوهی آبایی خویش به تحصیل علوم دینی روی آورد، ولی معلوم نیست که چه عاملی سبب شد تا یک باره به عالم درویشی و وارستگی پا نهاد و سیر و سلوک در وادی عرفان را پیشهی خود ساخت. آقا سید حسین به مقتضای قریحهی فطری و ذوق عارفانهی خود به شاعری نیز روی آورد و برای خویش تخلص «غبار» را برگزید. چندی نگذشت که شعر آتشین این غبار برخاسته از دامن الوند در دلهای صاحبدلان رخنه کرد و هواخواهان فراوان یافت.
آن چه از شعر «غبار» به جای مانده، اندکی بیش نیست ولی همین مایه، بر بلندی طبع و لطافت اندیشه و ذوق سیراب از سرچشمهی عشق و عرفان وی گواه است... «غبار» در سال 1322 هـ.ق در زادگاه خود (همدان) جهان را بدرود گفت و در صحن مطهر حضرت فاطمه¬ی معصومه سلام الله علیها واقع در شهر قم به خاک سپرده شد».
آقای سید محمدباقر برقعی همین مطالب را با عباراتی دیگر در شرح حال وی آورده است:
«... در تحصیل دانش پیشرفت چشم گیری از خود نشان داد و از استادان بنام شعر و ادب همدان به شمار میرفت.... و اشعارش از شور و جذبهی خاصی برخوردار بود و دارای صنعت «سهل و ممتنع» میباشد. دیوان اشعار «غبار» با این که بیش از هزار بیت نیست، مکرر در همدان و اصفهان و تهران، طبع و نشر گردیده است».1
1. رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. ص 956
اشعار غبار همدانی در سایت شعر حوزه