آیت الله سید جعفر بن ابی اسحاق دارابی کشفی از نوادر زمان و اعاجیب دوران در قرن سیزدهم هجری است. نسب او با 24 واسطه به پیشوای هفتمین، امام موسی بن جعفر علیهماالسلام می رسد.
سید جعفر کشفی در سال 1189 قمری در شیراز یا اصطهبانات متولد شد و تا سن هفت سالگی در ظل عنایات پدر زندگی کرد. از آن پس مادر کریمه و فاضله‌اش او را به اصطهبانات برد. تحصیلات مقدماتی را در آن‌جا به پایان رساند و حدود سال 1208 قمری در نوزده سالگی به نجف اشرف مشرّف شد و در محضر اساطین علم و اساتید فضیلت حاضر شد و از انفاس قدسیه و دروس عالیه‌ی آن‌ها استفاضه کرد تا به تدریج در سایه‌ی فعالیت مداوم، از مدرسین معروف نجف به شمار رفت و پروانگان شیفته‌ی علم و معرفت به گرد شمع فروزان او جمع شدند و از او استفاده بردند.
در آشوب عراق ناچار شد به ایران مهاجرت کند. بر اثر اصرار محمدتقی میرزا، حاکم بروجرد رحل اقامت را در این شهر افکند و به تدریس و افاضه مشغول شد و تشنگان فضیلت بر لب دریای جوشان معرفتش نشسته، سیراب می‌شدند. از جمله شاگردانش مفسّر خبیر و رجالی بصیر سید حسین بروجردی است. آیت الله سید حسین بروجردی در نخبةالمقال در ترجمه ی استادش گفته:
سیدنا الصفَی الجلیل جعفر
اِبنِ اَبی اسحاقِ المُفَسِّر
قد کان بدراً لِسَماءِ العِلم
وَ بْعدَ لَمْح، غابَ نَجم العلم
مصراع اخیر ماده تاریخ مدّت عمر و زمان وفات او است. می‌گوید:
ستاره‌ی درخشان علم و دانش پس از لحظه‌ای غروب کرد. کلمه‌ی «لَمح» که با حساب جُمَل نشانه‌ی عدد 78 است بیان گر عمر او و جمله‌ی «غابَ نجم العلم» که با حساب جُمَل نشانه‌ی عدد 1267 است نشان دهنده ی تاریخ وفات اوست.
آرامگاه این سید جلیل القدر در کنار مسجد «دو خواهران» بروجرد مطاف عاشقان و زیارتگاه خاص و عام است.
سید جعفر کشفی علاوه بر معارف فقهی، اصولی، کلامی، فلسفی و عرفانی دارای معارف ادبی و قریحه‌ی شعری نیز بوده است. منظومه‌های او در فنون متنوع، کاشف از قدرت ادبی و قریحه‌ی شعری او است. در خلال مطالب علمی، عرفانی و اخلاقی تحفةالملوک، شعرهایی از اثر طبع وقاد او مشاهده می شود که از دقت در آن‌ها معلوم می‌گردد به انشاء انواع شعر توانا بوده است».
نمونه اشعار سیدجعفر کشفی در سایت شعر حوزه