میرزا فخرالدین محمد، ملقب به «حجت الاسلام» از مجتهدان و ادیبان مطرح بروجرد در قرن سیزدهم هجری است. در شعر گاهی «فخر» و گاهی «فخرالدین» تخلص میکرده. آقای غلام رضا مولانا در کتاب «سخنوران بروجرد» درباره ی او مینگارد:
«میرزا فخرالدین محمد، فرزند مرحوم حاج ملا اسدالله بروجردی ملقب به حجت الاسلام از مجتهدین و از اعاظم فقهای عصر خود بود، والدهاش دختر مرحوم میرزای قمی صاحب قوانین بوده، وی در محضر پدر بزرگوارش به مقام منیع اجتهاد نائل و از طرف آن والامقام به اجازهی اجتهاد مفتخر شد.
زین العابدین علی بن الحسین صفوی گنجوی در کتاب تحفةالألبّاء، مرحوم میرزا فخرالدین بروجردی را به عظمت و فقاهت یاد کرده است. هم چنین مؤلف کتاب المآثر و الآثار که در سال «1306 قمری» تألیف شده است مینویسد:
میرزا فخرالدین فرزند حجت الاسلام از مجتهدین و اهل ذوق و عرفان بوده، در بروجرد و حدود آن ریاست داشت و شعر هم میگفت، مثنوی او به نظر رسیده و اولادش بسیارند.
مرحوم میرزا فخرالدین دارای یازده پسر... بوده است.
مرحوم میرزا فخرالدین قصاید و غزلیات بسیاری دارد و گاهی به «فخر» و زمانی به «فخرالدین» تخلص میکرده است». 1
1. رواق اشراق (تذکره شاعران حوزوی), محمدعلی مجاهدی، جلد دو. ص 779
نمونه اشعار میرزا فخرالدین محمد بروجردی در سایت شعر حوزه