لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا الله لَفَسَدَتا فَسُبْحَانَ الله رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يصفون (انبیاء ۲۲)
اگر در آسمان و زمین معبودانی جز خدا بود بی تردید آن دو تباه می شدند پس منزه است خدای صاحب عرش از آنچه او را به ناحق به آن وصف می کنند
از دو فرمانده نگردد نظم عالم منتظم
شاهد وحدت بود بس عالم آرایی تو را
#صائب_تبریزی
این آیه شریفه که در قالب یک قیاس استثنائی است یکی از آیاتی است که بر توحید و یگانگی خداوند استدلال آورده است. در این آیه نظم واحدی که بر عالم حاکم است و عدم خلل و فساد در آسمان و زمین به عنوان دلیلی بر وحدت خداوند مطرح شده است. صائب مضمون همین آیه را در این بیت استفاده کرده است.
نکته زیبای این بیت استفاده از کلمه "شاهد" است که در این جا به معنای گواه است اما شاهد به معنای زیبارو هم با کلمه "عالم آرایی" که به معنای آراستن و زینت دادن عالم است تناسب دارد.
همچنین در جایی دیگر از اشعارش، نظام عالم را دلیل وحدت خداوند می داند و می گوید:
اگر تو را نظر موشکاف احول نیست
نظام عالم کثرت دلیل وحدت اوست
در این بیت تناسب وحدت و کثرت یکی از دقت های صائب است که به زیبایی بیت افزوده است. همچنین از کلمه احول که به معنای فرد دوبین است و با وحدت تضاد دارد استفاده به جایی شده است.