بُوَد غیبتِ خلق، مُردار خواری
خدای متعال در سوره حجرات مومنین را از غیبت منع فرموده است و باطن آن را مردار خواری معرفی کرده است:
لايَغْتَب بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ إِنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ (حجرات ۱۲)
ترجمه: از یکدیگر غیبت ننمایید. آیا یکی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده اش را بخورد؟ بی تردید از این کار نفرت دارید.
خداوند متعال در این آیه بعد از نهی از غیبت، غیبت را خوردن گوشت برادر معرفی می کند که باطن و صورت ملکوتی این گناه است. صائب دقیقا معنای این آیه را در مصرع "بُوَد غیبت خلق مردار خواری" آورده است.
بُوَد غیبت خلق مُردار خواری
بپرداز ازین لقمه کام و زبان را
چون خوردن مردار با دهان و دندان هم تناسب دارد، صائب در اشعارش از این تناسب استفاده کرده است و تعجب می کند از افرادی که از مسواک برای تمیزی دندان ظاهری خود استفاده می کنند اما در عین حال گناه غیبت را ترک نمی کنند و دهان و دندانشان در واقع به گوشت و خون دیگران آلوده است.
مثلا در بیتی می گوید:
کاش از غیبت دهان خویش را می کرد پاک
آن که چندین پاک دندان خود از مسواک کرد
❗️همچنین در شعری دیگر می گوید:
پاک کن از غیبت مردم دهان خویش را
ای که از مسواک هر دم میکنی دندان سفید
❗️همچنین در شعری دیگر اینگونه می گوید:
کسی که پاک نسازد دهن ز غیبت خلق
همان کلیدِ درِ دوزخ است مسواکش
تشبیه مسواکِ فردی که اهل غیبت است به کلیدِ درِ دوزخ، کشف زیبایی است.