اسیر زبان

امام هادی(علیه‌السلام)

رَاكِبُ الْحَرُونِ أَسِيرُ نَفْسِهِ وَ الْجَاهِلُ أَسِيرُ لِسَانِهِ
سوار بر مرکب چموش و خیره‌سرِ هوی و هوس (انسان دنیاطلب)، اسیر نَفْس خود و فرد نادان، اسیر زبان خود است.
نزهة الناظر، ص139؛ أعلام الدين، ص311

از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب

ای آن که تو را «تیغ زبان» کرده اسیر
از فصل خزان، گلِ بهاری مطلب